Çocuk ve ergenlerde özgüven gelişimi

Özgüven; bireyin kendine yönelik olumlu duygularının var olması ile bu duyguların gelişmesiyle birlikte kendine duyduğu güvendir. Özgüven, bireyin var olmasıyla başlayan ve sürekli gelişen bir duygudur. Özgüvene dair bilgiler bu sebeple bizi çocukluk dönemine götürmektedir, ilk oluşum orada başlamaktadır. Kişinin kendine yönelik olumlu duygular gelişmesi, kendinin farkında olması ile yakından ilişkisini kabul etmek gerekir. Kendimizle olan başlayan ilk ilişkimiz çocukluk çağımızdır bu sebeple bir şarkı, bir koku, bir nesne, bir melodi, ‘ilk’ olan her ne ise hemen çocukluğumuzu anımsarız.. Kendimize yönelik olumlu duyguların oluşumu, eylemlerimiz ve bu eylemler sonucu diğer kişilerimizden aldığımız tepkiler ile belirlenir. Karşımızdan olumlu tepkiler görüyorsak, yaptığımız doğrudur düşüncesi geliştiririz ve kendimizi onaylarız ancak tam tersi de mümkün. Çocukluk ve ergenlik dönemi tam da bu noktada çok önemli bir süreç, kendimize yönelik duyguları ve düşünceleri oluşturduğumuz bir dönem.

Ebeveyn tutumları, çocuk ve ergenin özgüvenine katkısı bu noktada göz ardı edilemez önemlilikte. Çocuğun gösterdiği davranış pekişirse, onaylanırsa, çocuğun kendine yönelik olumlu duyguları artmakta ve özgüveni olumlu yönde gelişim göstermektedir.

Çocuğunuzu başka çocuklar ve kardeşleri ile kıyaslamak, zayıf yönlerini ortaya sürekli dökmek, suçlamak, anladığını hissettirmemek, baskıcı olmak, söz hakkı tanımamak, kısıtlamak ve bu davranışları çocuğunuzun dışında ailede diğer bireylere sergilemek; özgüveni yetersiz, sağlıklı gelişim gösteremeyen ,ifade yeteneği kısıtlı, öz değeri düşük bir birey olmasına sebebiyet vermektedir.

Çocuğunuzu destekleyen, sıcak, hata yapmanın yanlış olmadığını gösteren, seven, değer veren, onaylan bir tutum sergilemek, kendisini yalnız hissettirmeyecek, mücadele etme duygusunu destekleyecek ve kendine inan bir birey olmasını kolaylaştıracaktır.