Çocuk ve ergenlerde davranış problemleri

Gelişim evreleri her yeni süreçte, çocuğun dünyasında kendisini zorlayan duygusal değişimleri beraberinde getirmektedir. Bu değişimlere ilave olarak çocuğun çevresinde gelişen olumsuz durumlar bu süreci zaman zaman zorlaştırmakta ve çocuğun tepkisel olarak davranışa dökmesini sağlamaktadır. Bu davranışlar genellikle; alt ıslatma, parmak emme, tırnak yeme ile başlayarak kendilerini göstermektedir.

Çocuk, sürekli iç çatışma halindedir. Sürekli hırçın, sinirli, kurallara uymama, okuldan kaçma ,üzgün olma, öfke nöbetleri geçirme, kıskançlık ,zarar verici davranışlar sergilerken bir yandan utangaçlık, içe kapanma, aşağılık duygusu, aşırı duyarlılık, korku duyma, endişeli olma, ilgisizlik, yalnız kalma isteğindedir.

Her çocuk ayrı bir mizaç ve karakter özelliğine sahiptir bu sebeple her çocuğun yaşadığı zorlanmalar ve kendi içinde baş etme derecesi farklı olacaktır. Dönemsel yaşadığı uyum problemleri ile kendi içinde verdiği mücadelede çevresindeki kişilerin özellikle ailenin tutum ve davranışları çok önemlidir.

  Ailenin otoriter-baskıcı tutumları, çocuğun bu dönemdeki gelişiminin yarım ve sağlıksız kalmasını sağlayacak ve bir sonraki gelişim sürecine geçişini olumsuz yönde etkileyecektir. Elbette ki her anne ve baba için çocuklarının olumsuz davranışlar sergilemesi durumunda kayıtsız kalması oldukça güçtür, her anne ve baba bir şey yapmak ve bu sorunun hemen çözülmesini istemektedir. Ancak bazen hemen çözülmesi için yapılan müdahaleler, daha yıkıcı ve zarar verici olmaktadır. Burada ailenin yapması gereken ilk şey, ‘bu sorunun oluşumuna bizim katkımız nedir?’ sorusunu kendilerine sormaktır. Daha sonra bir gelişim süreci olduğunu bilmek ve gerekirse bir uzman destek almak gerekmektedir.